اگر شما هم جزو آن دسته افرادی هستید که در اوقات فراغت و به منظور تفریح و سرگرمی با خانواده، خویشاوندان و بستگان، دوستان، همسایه ها، هم کلاسی‌ها، همکاران و یا حتی افراد ناشناس در کوچه و خیابان و پارک و مدرسه و... فوتبال بازی می کنید به شما تبریک می گوییم؛ زیرا شما هم به گروه بزرگ 3.5 میلیارد نفری از مردم جهان تعلق دارید که خود را طرفدار فوتبال می دانند. ورزش زیبا، شادی آور و شگفت انگیز فوتبال، بیش از 100 سال است که مردم جهان را به خود جذب کرده و همواره شاهد تغییرات و پیشرفت های گوناگون بوده است. جامعه شناسان، روانشناسان و کارشناسان ورزشی در سراسر جهان همیشه تلاش کرده اند تا به رمز و راز محبوبیت فوتبال پی ببرند. مطالعات و نظر سنجی های فراوانی در طول دهه های گذشته در بسیاری از کشورهای جهان انجام شده تا دلایل محبوبیت (یا عدم محبوبیت در بعضی کشورها) این ورزش هیجان انگیز مشخص شود. علت های متنوّعی برای این موضوع بیان شده که می توان به بعضی از آنها اشاره نمود: حضور توپ بزرگ و کُروی، لزوم مشارکت گروهی و تقویت حس همدلی، زمین چمن سبز و زیبا، به کار گیری فنون و هنرهای بی همتا، تازگی، خلاقیت و نوآوری در تمام زمینه ها، وجود روحیه و اخلاق جوانمردانه و محترمانه، سرعت بالای رویدادها در کنار خشونت پایین که تماشای آن را برای تمامی گروه های سنی مناسب می نماید. شرح و بررسی هر کدام از این موضوعات بسیار مفصّل و طولانیست که در فرصت های آینده به آنها خواهیم پرداخت. در این مجال قصد داریم تا بعضی از انواع چمن مصنوعی فوتبال را معرفی نماییم. به جرات می‌توان گفت که فوتبال پرطرفدارترین ورزش دنیاست. این ورزش، هیجان لذت بخشی دارد و میلیون ها نفر را در سراسر دنیا پای تلویزیون و یا بر روی صندلی ورزشگاه‌ها میخکوب می‌کند. انسان به طور ذاتی رنگ سبز چمن را دوست دارد. در طول تاریخ بشر، طبیعت همواره نقش پر رنگی داشته و خانه انسان محسوب می شده و به همین دلیل است که منظره چمن برای ما دلچسب و روح نواز است. بسیاری از مردم هنگام تماشای مسابقات ورزشی بر روی چمن، تصوّر می کنند که سطح زمین با چمن طبیعی پوشیده شده؛ ولی در بسیاری موارد این چنین نیست. بسیاری از تمرینات و مسابقات ورزشی در رشته های مختلفی همچون فوتبال، بیسبال، راگبی، هاکی، تنیس، کریکت، گلف و... در زمین های مفروش با چمن مصنوعی انجام می شود. بیش از 50 سال از ورود چمن مصنوعی به دنیای ورزش می گذرد. از هنگامی که این محصول شگفت انگیز پا به عرصه وجود گذاشت، به طور پیوسته و روز افزون مورد استقبال بوده و پیش بینی می شود که این روند صعودی ادامه داشته باشد. زیرا برای چمن طبیعی هنوز هیچ جایگزینی بهتر از چمن مصنوعی پیدا نشده. بعضی از کارشناسان معتقدند اگر انسان بتواند گیاهی مقاوم، با دوام و با نگهداری ساده و کم هزینه را جایگزین چمن طبیعی نماید، آنگاه است که چمن مصنوعی به چالش واقعی کشیده خواهد شد. هزینه نگهداری از چمن مصنوعی فوتبال بسیار پایین تر از چمن طبیعی بوده و ماندگاری آن نیز به طور غیر قابل مقایسه ای بالاتر است. به همین دلیل، خرید و نصب چمن مصنوعی مورد توجه مالکان و مدیران مجموعه های ورزشی قرار گرفته. تاریخچه حضور چمن در ورزش تا پیش از اختراع چمن مصنوعی، تمامی زمین های ورزشی (رشته هایی که بر روی چمن انجام می شوند) بر روی چمن طبیعی انجام می شد. فلسفه وجود چمن در رشته های ورزشی نامبُرده این است که مردم در زمان باستان، بازی های آیینی را در دشت ها و چمنزارهای طبیعی انجام می دادند. زمین های هموار و پوشیده شده با چمن، جایی مناسب برای انجام فعالیت های مختلف است. فعالیت های پر تحرّک و فیزیکی در پوشش نرم و لطیف چمن، بسیار خوشایند تر از زمین خاکی یا سنگی بوده و درد و آسیب کمتری را در انسان ایجاد می نماید. انجام رقابت های سنّتی در زمین چمن در ایران و مناطق دیگری از جهان آوردگاه های فراوانی به منظور برگزاری جشن ها و مراسم آیینی، فرهنگی و مردمی وجود داشته که ورزش های پهلوانی همواره یکی از محبوب ترین آنها بوده. رقابت های پهلوانی به منظور به رخ کشیدن نیرو و توان بدنی مردان از طوایف و مناطق مختلف انجام می شده. در جریان این مسابقات، شرکت کنندگان به انجام کارهای روزمره ای همچون بلند کردن کُنده و تنه سنگین درختان، شکستن چوب با تبر، بلند کردن سنگ های بزرگ، پرتاب کردن اجسام سنگین و مواردی از این دست می پرداختند. این مراسم نیز در چمنزارهای وسیع دشت ها انجام می شده و بنا بر این می توانیم پیوند تنگاتنگ انسان و چمن را به خوبی درک نماییم. با گذشت زمان و شکل گیری شهرهای بزرگ و پر جمعیت، جوامع تصمیم گرفتند تا به جای برگزاری رویدادهای ورزشی و آیینی در دل طبیعت، مکان های مشخصی را درون شهرها برای این کار اختصاص دهند. ابداع و برگزاری مسابقات ورزشی المپیک در یونان باستان یکی از معروف ترین رویدادهایی است که می توان از آن نام برد. یک نمونه ورزشگاه باستانی با زمین خاکی بقایای یکی از مشهور ترین اماکن برگزاری مبارزات جنگاوران به نام کُلوسِئوم همچنان در شهر رُم به چشم می خورد که هر ساله گردشگران بسیاری از کشورهای گوناگون جهان از آن بازدید می کنند. در مدارک و مستندات تاریخی عنوان شده است که سطح زمین این ورزشگاه با خاک رس و ماسه پوشیده شده بوده و هیچ گونه چمن یا گیاهی در آن نمی‌روییده. اما در سده های معاصر، کاشت بعضی گونه های گیاهی علفی و کوچک جثه در آوردگاه های ورزشی مرسوم شد که علاوه بر افزودن زیبایی و ایمنی به زمین، باعث جلب توجه بیشتر مردم و محبوبیت چنین مراسمی شد. با پیشرفت علوم و فنون کشاورزی و باغبانی در آغاز قرن بیستم، انواع زیبا تر و مقاوم تری از چمن طبیعی پرورش یافتند و برای پوشاندن سطح زمین های ورزشی مورد استفاده قرار گرفتند. انواع اصلاح شده چمن طبیعی، با وجود ماندگاری و مقاومت بسیار بالای خود، باز هم در مقابل تنش های آب و هوایی و استفاده مستمر و طولانی مدت، آسیب پذیر هستند. به طوری که پس از برگزاری هر رقابت یا مراسم ورزشی، چمن طبیعی به شدت دچار صدمه و تخریب می شود و برای رشد و بازسازی خود، به مدت زمان کافی نیاز دارد. تاریخچه ابداع چمن مصنوعی فوتبال از نخستین روزهای شکل گیری ورزش فوتبال در اواخر قرن ۱۹ میلادی، ایجاد و نگهداری چمن طبیعی در شرایط ایده آل، همواره بزرگ ترین چالش مدیران و فعالان این رشته ورزشی بود. همین دغدغه با شدت بیشتری در ورزش های دیگری همچون فوتبال آمریکایی و راگبی اروپایی وجود داشت. به طوری که ترمیم و بازسازی چمن طبیعی پس از هر مسابقه فوتبال در لیگ حرفه‌ای آمریکا به یک معضل تبدیل شده بود. فوتبال آمریکایی با ماهیت خشن و پرتحرّک خود مشهور شده. پوشش لباس محافظ خاص در کنار برخوردهای فیزیکی سنگین میان بازیکنان تیم های رقیب، از مهم ترین ویژگی های این رشته ورزشی است که محبوبیت فراوانی در آمریکای شمالی دارد. پس از پایان جنگ جهانی دوم و برقراری آرامش، فرصت دوباره‌ای پیش آمد تا مردم به تفریحات متنوع بپردازند که تماشای مسابقات حرفه‌ای رشته‌های ورزشی از جمله فوتبال آمریکایی یکی از این موارد بود. به این ترتیب، زمین چمن طبیعی استادیوم های تیم های حاضر در لیگ حرفه‌ای فوتبال آمریکایی، در معرض فشار و فرسایش بی سابقه ای قرار داشت. مسابقات فوتبال آمریکایی، کابوس همیشگی زمین های چمن آسیب وارد شده به چمن طبیعی در جریان هر بازی به اندازه ای بود که همواره نارضایتی بازیکنان و مربیان را به دنبال داشت؛ به طوری که قسمت های آسیب‌دیده چمن، تأثیر زیانباری بر روی سطح کیفی و فنّی بازی می گذاشت. این مشکل دردسرساز، پدیده شناخته شده ای بود که انگیزه های نخستین ساخت چمن مصنوعی را در ذهن نوآوران صنعتی شکل داد. یکی از این صنایع پیشرفته و خلاق، کمپانی مونسانتو بود که در بخش کشاورزی فعالیت های گسترده ای انجام می داد. یکی از بخش های زیرمجموعه مونسانتو به نام کِمسترَند در سال ۱۹۶۴ برای نخستین بار موفق به تولید چمن مصنوعی ورزشی شد. استفاده از نخ های سبز رنگ با هدف همانند سازی ظاهر ساقه و برگ در چمن طبیعی، محور اصلی همه تلاش ها در راه تولید چمن مصنوعی بود. در آن زمان صنایع ریسندگی و بافندگی در تولید موکت و فرش ماشینی به حدی از پیشرفت و تکامل رسیده بود که می توانست نیاز مطرح شده از سوی محافل ورزشی را به خوبی تامین نماید. برای ساخت الیاف چمن مصنوعی پلیمرهای گوناگونی مورد بررسی قرار گرفت که از آن میان، نایلون انتخاب شد. دلایل انتخاب نایلون را می توان این گونه نام برد: ویژگی های فیزیکی برتر از جمله استحکام و دوام تولید آسان، ارزان و انبوه در صنایع پتروشیمی شباهت ظاهری و رفتاری به چمن طبیعی در سال های آغازین دهه 60 میلادی بود که افرادی با اندیشه و خلاقیت درخشان، پیشنهاد ساخت محصولی را دادند که بتوان از آن به جای چمن طبیعی استفاده نمود؛ به طوری که همه خوبی های چمن طبیعی را داشته باشد و بدی های آن را نداشته باشد. پس از گذشت مدتی کوتاه، اولین مدل های چمن مصنوعی در مدارس و سپس زمین های مسابقه باشگاه های بزرگ نصب شد که مورد استقبال پر شور کاربران و بازیکنان قرار گرفت. چمن مصنوعی ساخت مونسانتو به صورت محدود در چند مدرسه مورد استفاده قرار گرفت و سرانجام در سال ۱۹۶۶ مسئولان ورزشگاه آسترودوم در شهر هیوستون ایالت تکزاس، سنّت شکنی کرده و با نصب چمن مصنوعی در زمین دو منظوره بیسبال-فوتبال آمریکایی خود، تاریخ ساز شدند. لوگوی مجموعه مونسانتو، مخترع چمن مصنوعی پس از انجام بازی‌های لیگ در آن سال، توجه و کنجکاوی مردم درباره پدیده نو ظهور چمن مصنوعی بیش از پیش شد. مدیران باشگاه‌های دیگر دریافتند که با نصب چمن مصنوعی می‌توانند مبالغ کلانی را از محل هزینه‌های مراقبت از چمن طبیعی نظیر آبیاری، تغذیه، اصلاح و ترمیم صرفه جویی نمایند. ورزش‌های دیگری همچون فوتبال، سافتبال، کریکت، راگبی، گلف، هاکی، دو و مِیدانی، تنیس، اسکی روی چمن، تیراندازی، لاکراس و… نیز به استفاده از چمن مصنوعی ورزشی روی خوش نشان دادند. به تدریج، نخستین شیوه نامه های دستوری و قوانین استفاده از چمن مصنوعی و استانداردهای مورد نیاز برای رشته های ورزشی، توسط فدراسیون های جهانی تدوین و منتشر شد که این اقدامات، مُهر تاییدی بر اعتبار و کیفیت چمن مصنوعی بود. چمن مصنوعی فوتبال در اروپا استفاده از چمن مصنوعی فوتبال تا پایان دهه ۷۰ میلادی در آمریکای شمالی به رشد آهسته و پیوسته خود ادامه داد. با آغاز دهه ۸۰ میلادی، آرام آرام توجه کشورهای اروپایی به این کالای منحصر به فرد جلب شد. نگاه عمومی به چمن مصنوعی در کشورهای اروپایی همواره آمیخته با شک و تردید بود که عمدتاً در موضوعات بهداشتی و محیط زیستی ریشه داشت. به همین دلیل بود که پژوهش های گسترده‌ای به منظور بررسی احتمال وجود ترکیبات مُضر و تهدید کننده سلامتی انسان توسط مؤسسات استاندارد انجام شد. در جریان این آزمایشات، چمن مصنوعی موفق شد استانداردهای مورد نیاز را دریافت نموده و مسیر ورود آن به میادین ورزشی تا حدودی هموار شد. به دنبال این رویدادها، برخی از باشگاه های مطرح فوتبال در بریتانیا و چند کشور دیگر اروپایی اقدام به نصب چمن مصنوعی ورزشی در زمین‌های تمرین خود نمودند. با این حال، شتاب استفاده از چمن مصنوعی در اروپا بسیار آهسته بود و حتی در مواردی باشگاه های فوتبال اقدام به جمع آوری چمن های مصنوعی خود نمودند. اما در دهه ۹۰ میلادی، بسیاری از صاحبان سرمایه در کشورهای اروپایی به صنعت چمن مصنوعی جذب شدند و کارخانه‌های متعدّدی در سراسر این قاره، تولید چمن مصنوعی را آغاز کردند. چمن مصنوعی برای کشورهای فقیر در بخش های دیگری از جهان، بسیاری از کشورهای فقیر و در حال توسعه، ابتدایی ترین ملزومات ایجاد و نگهداری چمن طبیعی مطابق با استانداردهای فیفا را در اختیار نداشتند. سرمایه، دانش، تجربه، امکانات و تجهیزات و... از جمله مسائلی هستند که برخی کشورها از آنها محروم هستند و رویای برخورداری از آنها را در سر می پرورانند. با استفاده از چمن مصنوعی که هزینه های بسیار کمتری را در مقایسه با چمن طبیعی نیاز دارد، امکان دسترسی بخش بزرگی از مردم کشورهای فقیر به زمین‌های ورزشی مناسب فراهم شد. تایید چمن مصنوعی از سوی فیفا سرانجام در سال ۲۰۰۱ میلادی، فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) برای نخستین بار دستورالعمل کیفیت خود را منتشر کرد و به دنبال آن اتحادیه انجمن فوتبال اروپایی (یوفا) نیز از سال ۲۰۰۵ مجوز استفاده از چمن مصنوعی ورزشی در مسابقات رسمی را صادر نمود. کارشناسان معتقدند که بازی فوتبال بر روی چمن طبیعی در مقایسه با چمن مصنوعی، کیفیت بهتری دارد؛ ولی برتری های چشمگیر چمن مصنوعی چیزیست که نمی توان آن را نادیده گرفت و همین مساله باعث محبوبیت و استفاده فراگیر آن شود. چمن مصنوعی فوتبال چه ویژگی هایی دارد؟ آن چه که به عنوان چمن مصنوعی فوتبال در کشور ما ایران و اکثر نقاط دنیا مورد استفاده قرار می گیرد، به نسل سوم این محصول تعلق دارد. در مقالات پیشین، به طور کامل درباره سیر تغییر و تحوّلات چمن مصنوعی و پیشرفت های این محصول در نسل های مختلف، اشاره نموده ایم که با مطالعه سایت مانا چمن، می توانید از آنها آگاهی یابید. ارتفاع الیاف در این محصول حدود 50 تا 60 میلی متر، تراکم آن حدود ۸ تا ۱۰هزار کوک بر مترمربع و فاصله ردیف های بافت از یکدیگر معمولاً ۸/۵ اینچ است. این ویژگی‌ها سبب می‌شود این چمن اندکی کم تراکم دیده شود. چمن مصنوعی فوتبال نسل سوم الیاف چمن مصنوعی فوتبال عموماً از نوع مونوفیلامنت یا تک رشته است ولی در برخی مدل ها از الیاف فیبریلیت نیز استفاده می شود یک دسته نخ تک رشته، موجود در یک کوک چمن مصنوعی نخ های تک رشته دارای ظاهری طبیعی هستند و شکل برگ و ساقه در چمن طبیعی را شبیه سازی می کنند. نخ مونوفیلامنت در آغاز به صورت تخت و مسطح ساخته می‌شد؛ این ساختار انعطاف پذیر است و دچار تغییر شکل و فرسایش می‌شود. با پیشرفت ماشین آلات صنعت نساجی و دستگاه‌های تزریق (اکستروژن)، امکان ساخت نخ هایی با اَشکال پیچیده و متنوع فراهم شد. در ابتدا یک یا چند بخش با ضخامت بیشتر به عنوان ستون فقرات (چیزی شبیه به آوند گیاهان) در راستای طولی رشته افزوده شد تا در برابر خم شدن زیر فشار مقاومت بیشتری نشان دهد؛ همچنین با ذخیره نیرو و آزاد کردن آن، توانایی بازیابی حالت اولیه را داشته باشد. امروزه شکل های بسیار متنوعی در سطح مقطع الیاف ایجاد می شود که برخی از آنها مثل دایره، بیضی، نیم بیضی، لوزی، نیم لوزی(مثلث)، کمانی (هلالی، پرانتزی، خمیده)، سه پرّه و بعضی حروف الفبای لاتین همچون W، V، M، S و... بیشترین کاربرد را در تولید چمن مصنوعی به خود اختصاص می دهند. برخی از اَشکال مشهور سطح مقطع نخ چمن مصنوعی ولی نخ فیبریلیت به شکل یک صفحه پهن است که در امتداد طول بُریده بُریده شده و بخش های باریک تری را تشکیل می دهد. این بخش های باریک توسط اتصالات ضعیفی به یکدیگر چسبیده اند که پس از مدتی استفاده از چمن و تحمل فشار پای کاربران، از هم دیگر گسسته و جدا می شود و به صورت رشته های مجزّا در می آید. نخ بسته بندی در صنایع مختلف از نوع فیبریلیت است. احتمالا شما هم این نوع نخ را در بسته بندی دور سبزی یا جعبه شیرینی دیده باشید. رشته های فیبریلیت دارای ساختاری شاخه شاخه و منشعب هستند به طوری که می‌توان آن را در عرض تا پهنای بسیار بیشتری باز کرد. در چنین حالتی، قطعاتِ متصل به یکدیگر با شکل چهار ضلعی لوزی پدید می‌آید. لازم به ذکر است که به دلیل حجیم بودن این نوع رشته، تعداد کمتری از آن می تواند مساحت بیشتری را در مقایسه با انواع مونو پوشش دهد. حالت باز شده نخ پهن فیبریلیت به دلیل تراکم اندک الیاف در چمن مصنوعی فوتبال نسل سوم، پس از تولید و قبل از نصب چمن، رشته های نخ همیشه به صورت خوابیده قرار داشته و حجم لازم برای جذب ضربات شدید بازیکنان را ندارد. ایستایی الیاف و افزایش حجم ساختار چمن، خود به خود ایجاد نمی شود و برای این کار باید راه حلی اندیشیده شود. این راه حل با الگو برداری از چمن طبیعی ابداع شد؛ به این ترتیب که ساقه و برگ اکثر گیاهان از جمله چمن، از دل خاک بیرون آمده و ریشه گیاه نیز در این بستر پایدار شده. پس در چمن مصنوعی هم، خاک می تواند فضای خالی میان رشته های نخ را پر نموده و آنها را به صورت ایستا نگه دارد. اما خاک برای این کار مناسب نیست، زیرا ذرات تشکیل دهنده خاک بسیار ریز و سبُک وزن است و توسط نیروهای مختلف فیزیکی مثل پای افراد، وزش باد و جریان آب، به راحتی جا به جا و پخش و پراکنده می شود. از سوی دیگر، کشش سطحی میان دانه های خاک، یا بسیار ضعیف است و یا بسیار قوی که در حالت دوم، از مخلوط شدن خاک با آب، گِل بسیار چسبنده ای ایجاد می شود. ماده مناسب برای استفاده در چمن مصنوعی باید دارای این ویژگی ها باشد: اندازه و قُطر متوسط ذرات شکل مناسب ذرات به منظور ایجاد درگیری میان دانه ها و عدم جا به جایی رنگ مناسب و ترجیحاً روشن وزن سنگین سختی و استحکام بالا پایدار در برابر فرسایش آب و هوایی مواد گوناگونی به این منظور مورد آزمایش قرار گرفت که شن سیلیس در میان همه آنها، مناسب ترین گزینه تشخیص داده شد. ماشین شن پاش در چمن مصنوعی فوتبال امروزه از شن سیلیس با قُطر ۰٫۵ تا ۱ میلی متر در چمن مصنوعی استفاده می‌شود. چگالی این ماده در حدود 2.5 گرم بر سانتی متر مکعب می باشد و سختی آن تقریباً 2 تا 3 برابر بیشتر از فلزات مورد استفاده در زندگی روزمره است. نوع، ضخامت و تراکم فیلامنت‌ها عواملی هستند که مقدار شن سیلیس مورد نیاز در واحد سطح را تعیین می‌کنند. قابل ذکر است هر اندازه که ضخامت و تراکم الیاف کمتر باشد، به شن سیلیس بیشتری نیاز داریم. شن سیلیس به دلیل برخورداری از ویژگی های فیزیکی خاص نامبرده، سطحی سخت و محکم را تشکیل می دهد که برای انجام فعالیت های بدنی شدید مناسب نیست. زیرا بازیکنان در هنگام سرنگونی و زمین خوردن بر روی این بستر سخت، ممکن است دچار آسیب ها و صدمات جدّی شوند. برای ایجاد نرمی و ضربه گیری در چمن مصنوعی، چاره ای خلاقانه به ذهن کارشناسان رسید و آن استفاده از مواد نرم و کشسان به شکل دانه های ریز بود. امروزه از مواد مختلفی همچون لاستیک چرخ ماشین، پلی اورتان، ای پی دی ام، ترموپلاستیک الاستومر و... به صورت پودر و گرانول با دانه هایی به قطر 3 تا 5 میلی متر برای پر کردن میان الیاف چمن مصنوعی استفاده می شود. البته این گونه مواد به دلیل وزن سبک، به راحتی توسط پای افراد جا به جا شده و به هر سو پرتاب می شوند؛ این مساله باعث کاهش جلوه واقع گرایانه زمین چمن نیز می شود که تاثیر بدی در جذابیت بازی می گذارد. پرتاب گرانول لاستیک چمن مصنوعی فوتبال بر اثر تکل بازیکن دیتِکس چمن مصنوعی فوتبال بسیاری از مردم از ما سوال می پرسند که دیتکس چیست و اظهار می کنند که درک و شناخت درستی از این واحد اندازه گیری ندارند. توضیح آن بسیار ساده است و به تخصص خاصی نیاز ندارد؛ واحد دیتکس، گرم بر ۱۰ هزار متر طول بوده و با این مقیاس بیان می شود. به طور مثال یک رشته نخ به طول ده هزار متر (ده کیلومتر) را تصوّر کنید که در حجمی کوچک به اندازه یک دوک نسّاجی جمع شده است. با اندازه گیری وزن این مقدار نخ توسط ترازوی دقیق، عددی به دست می آید که آن را بر اساس واحد گرَم به عنوان دیتکس در نظر می گیرم. دیتکس در چمن مصنوعی برای یک دسته نخ موجود در هر کوک اعلام می شود. در انواع مدل های چمن مصنوعی فوتبال نسل سوم، عموماً 6 تا 8 عدد نخ در هر کوک استفاده می شود. مثلاً دیتکس الیاف در اکثر محصولات تخصصی فوتبال موجود در جهان چیزی در حدود 11 هزار تا 16 هزار گرم و محصولات بازار داخل هم معادل 12 هزار گرم برای یک دسته نخ می باشد. از تقسیم کردن عدد دیتکس بر تعداد رشته نخ، دیتکس برای هر رشته به صورت مستقل به دست می آید. این عدد نیز در چمن های مصنوعی فوتبال در حدود 1500 تا 2500 گرم بر 10 هزار متر طول متغیّر است. بستر پشتیبان چمن مصنوعی فوتبال بستر پشتیبان که اصطلاحاً زیره نامیده می شود (بکینگ در زبان انگلیسی)، یکی از مهم‌ترین اجزای تشکیل دهنده چمن مصنوعی محسوب می شود که در عملکرد و ماندگاری محصول، نقش اساسی و حیاتی بر عهده دارد. بستر پشتیبان چمن مصنوعی فوتبال از نمای نزدیک بستر پشتیبان در چمن مصنوعی فوتبال معمولاً از 3 لایه پارچه منسوج یا غیر منسوج تشکیل می شود. پارچه منسوج یا بافته در دو نوع متراکم و سنگین و کم تراکم و سبُک وزن تولید می شود. نوع متراکم، از نخ های نازک پلی پروپیلن با ساختار متقاطع قائم ساخته می شود که منسوجی مشابه گونی آرد یا گچ را تشکیل داده و استحکام و مقاومت بسیار خوبی به چمن مصنوعی می بخشد. یک نمونه لایه پلی پروپیلن بافته در بستر پشتیبان چمن مصنوعی نوع کم تراکم نیز با همان ساختار رشته های متقاطع قائم الزاویه ولی با تراکم خیلی کمتر تولید می شود که ظاهری مشابه توری ایجاد می کند که به آن مِش، ماتریس یا شبکه نیز گفته می شود. این لایه توسط ماده چسبناک و تثبیت کننده (معمولا لاتکس) پوشش داده می شود و استحکام و انسجام چمن مصنوعی را تضمین می نماید. لایه مِش در بستر پشتیبان چمن مصنوعی پارچه غیر منسوج یا نبافته نیز به عنوان نمد در میان مردم شناخته می شود که از در هم تنیده شدن نا منظم الیاف بسیار نازک پلی اِستر ساخته می شود. این لایه مشابه ژئوتکستایل مورد استفاده در نصب چمن مصنوعی است ولی با وزن کمتر که در زبان انگلیسی، فلیس یا فِلت نامیده می‌شود. پارچه های بافته و نبافته همزمان با هم (ولی بدون اتصال) وارد ماشین تافتینگ می شوند و در آنجا نخ ها توسط سوزن های دستگاه، به درون پارچه تزریق و تثبیت می شود. تزریق نخ چمن مصنوعی درون بستر پشتیبان توسط ماشین تافتینگ پس از پایان فرایند بافت، چمن به بخش پوشش دهی پایانی منتقل می شود که در آنجا مواد مختلفی به شکل مایع بر روی بستر پشتیبان ریخته می شود. در نسل‌های قدیمی چمن مصنوعی از لاستیک مصنوعی یا اصطلاحاً استایرن بوتادین رابِر استفاده می‌شد. ولی کاربرد این ماده به دلیل آلودگی زیست محیطی و عدم قابلیت بازیافت، بسیار محدود شده و موادی همچون پلی اورِتان و پلی اتیلن جای آن را گرفته و یا در مواردی ماده پوششی کاملاً حذف شده است. تخلیه آب از چمن مصنوعی فوتبال در گذشته، انباشته شدن آب در زمین‌های ورزشی مشکلات فراوانی را ایجاد می‌کرد. این موضوع باعث می شد حرکت بازیکنان و توپ بر روی چمن کُند شود و کیفیت بازی به میزان چشمگیری کاهش یابد. انباشت آب در زمین چمن طبیعی فوتبال فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) ضوابط و الزامات سخت گیرانه‌ای را در مورد استانداردهای مدیریت آب در زمین های فوتبال در نظر گرفته که همه برگزار کنندگان مسابقات رسمی و بین المللی به رعایت آن در چمن طبیعی و مصنوعی ملزم شده اند. چمن مصنوعی فوتبال از لحاظ توانایی خروج آب به دو گروه اصلی طبقه بندی می‌شود: با امکان تخلیه آب بدون امکان تخلیه آب چمن مصنوعی فوتبال با قابلیت گذردهی و تخلیه آب نیز با توجه به فناوری و شیوه مورد استفاده، به دو دسته تقسیم می‌شود: بهره گیری از سوراخ های منظم ایجاد شده در بستر پشتیبان بهره گیری از پوشش های با توانایی گذردهی آب از سراسر سطح خود در گروه نخست، چمن مصنوعی فوتبال پس از طی تمامی مراحل تولید، وارد دستگاهی می‌شود که با فرو کردن میله‌های داغ، باریک و نوک تیز فلزی (شبیه هُویه) درون بستر پشتیبان، سوراخ‌هایی منظم و متقارن را پدید می آورد. دستگاه سوراخ کن چمن مصنوعی برای ایجاد زهکش در گروه دوم، پارچه های مورد استفاده در بستر پشتیبان دارای جنس، ساختمان و تراکم ویژه ای است که امکان عبور آب از میان خود را می دهد. از سوی دیگر، ماده پوشش دهنده یا چسب پایانی نیز از توانایی گذردهی آب برخوردار است که این مورد جزو پیشرفته ترین فناوری های موجود در صنعت قلمداد می شود. بستر پشتیبان آبگذر در چمن مصنوعی فوتبال در نتیجه، این گروه از چمن‌های مصنوعی توانایی شگفت انگیزی در خروج آب دارند به طوری که حجم عظیمی از آب را در زمان بسیار کوتاه از خود عبور می دهند؛ گویی هیچ مانعی در جلوی آب قرار ندارد و به راحتی از آن رد می شود. گاهی اوقات این عدد در حدود 300 لیتر آب در دقیقه و در هر مترمربع اعلام می شود که برای مناطق پر بارش زمین همچون بخش های استوایی ایده آل است. تفاوت چمن مصنوعی فوتبال و چمن تزیینی احتمالاً این سوال برای بسیاری از افراد پیش آمده باشد که چمن مصنوعی فوتبال نسل سوم چه تفاوتی با چمن تزئینی دارد؟! این تفاوت را می توان در به بخش اصلی تقسیم نمود: ارتفاع و طول الیاف تراکم بافت الیاف دیتکس (وزن) الیاف ضخامت و پهنای الیاف رنگ الیاف ساختار بستر پشتیبان استانداردهای کیفی ابعاد رول امروزه برای هر نوع کاربری و مصرف، مدلی ویژه طراحی و تولید می شود که هر یک از این محصولات توانایی های خاصی داشته و به کارگیری آنها به جای یکدیگر، صحیح و اصولی نیست و از سوی کارشناسان توصیه نمی شود. ارتفاع الیاف در چمن مصنوعی تزیینی عموماً ۸ تا ۴۰ میلی متر است و تراکم بافت آن نیز بسیار بیشتر از چمن مصنوعی فوتبال است. در تولید چمن مصنوعی تزئینی معمولا از نخ های فرِ (مجعّد) از جنس پلی پروپیلن، پلی اتیلن و نایلون با رنگ های گندمی، بژ و قهوه ای در ترکیب با نخ های سبز راست و صاف با دو رنگ سبز روشن و سبز تیره استفاده می شود. این الیاف مجعّد وظایف تعریف شده و مشخصی دارند از قبیل: فضای خالی بین الیاف را پر می کنند و موجب ایستایی الیاف راست می شوند به دلیل ساختار در هم پیچیده و حجیم خود، باعث افزایش نرمی و ضربه گیری در چمن می شوند به دلیل داشتن رنگ های ذکر شده، باعث ایجاد ظاهر واقع گرایانه و طبیعی در محصول می شوند و جلوه چمن طبیعی در فصول سرد سال را شبیه سازی می نماید (برگ و ساقه چمن طبیعی پس از سپری کردن مدت زمانی مشخص که با اقلیم محل ارتباط مستقیم دارد، پیر می شود و به رنگ های زرد، نارنجی و قهوه ای در می آید) در چمن مصنوعی فوتبال نسل سوم، این الیاف مجعد وجود ندارد و همان طور که در ابتدای این نوشتار توضیح دادیم، برای تامین ویژگی های فیزیکی مورد نظر، از مواد پر کننده ای مثل شن سیلیس و گرانول لاستیک استفاده می شود. رفتار و عملکرد طبیعی، رعایت استاندارد های سلامتی و ایمنی، مقاومت و ماندگاری بالا و... مواردی هستند که در ساخت چمن مصنوعی فوتبال دارای بیشترین اولویت بوده و برای بهبود آنها تلاش می شود. و در مقابل، ویژگی های ظاهری مثل زیبایی و جلوه طبیعی، در درجه دوم یا چندم اهمیت قرار می گیرد که البته بعضی از تولید کنندگان چمن مصنوعی، به موفقیت های چشمگیری در این زمینه دست یافته اند. نمونه بارز این پیشرفت ها، چمن مصنوعی نسل چهارم است. نسل چهارم چمن مصنوعی فوتبال در زبان انگلیسی اصطلاحاً "بدون پُر کردن" (بی نیاز از مواد پر کننده) نامیده می شوند که دارای سه ویژگی آشکار هستند: تراکم بافت بیشتر (طولی، عرضی، تعداد رشته در کوک) ارتفاع الیاف کوتاه تر وجود الیاف مجعد با تعداد و دیتکس بالا در هر کوک چمن مصنوعی فوتبال نسل چهارم این محصولات به دلیل برخورداری از الیاف فِرفری بسیار ضخیم و سنگین با تعداد بالا در هر کوک، بافتی بسیار حجیم دارند که این ساختار تو در تو و ضخیم، باعث جذب ضربات سنگین می شود. ارتفاع کوتاه در کنار تراکم بافت بالا نیز باعث ایستایی الیاف شده و از خوابیدن و فشرده شدن آنها جلوگیری می نماید. در نتیجه، این محصولات به هیچ گونه ماده پر کننده مانند شن سیلیس و گرانول مواد نرم و حجیم نیاز نخواهند داشت. امابه دلیل عدم وجود این گرانول های مزاحم در چمن نسل چهارم، این محصولات شباهت شگفت انگیزی به چمن طبیعی داشته، عملکرد فنّی بازی را بهبود بخشیده و لذت وصف ناپذیری را به بازیکنان فوتبال منتقل می نماید. چمن مصنوعی فوتبال مانا چمن مجموعه مانا چمن دو مدل چمن فوتبال را با نام اختصاصی پایا ارائه می دهد. یکی از این مدل ها توسط الیاف ساخت داخل کشور تولید می شود که از کیفیت و ماندگاری خوبی برخوردار است. شکل سطح مقطع الیاف در این مدل از نوع تخت با آوند مرکزی بوده و در نوع تک رنگ و دو رنگ عرضه می شود. ویژگی های گوناگون این محصول از جمله ارتفاع الیاف، تراکم بافت، دیتکس، بستر پشتیبان، استانداردهای کیفیت در برابر پرتوی فرابنفش و... مطابق با کلیه ضوابط مرسوم بین المللی بوده و تا کنون عملکرد رضایتبخشی را به نمایش گذاشته است. نوع دیگری از مدل پایا در شرکت مانا چمن با بهره گیری از الیاف تحت لیسانس کمپانی BONAR کشور بلژیک تولید می شود که خصوصیات و عملکرد بسیار عالی و شگفت انگیزی دارد. دیتکس این الیاف از میانگین محصولات موجود در بازار داخل و حتی نمونه های خارجی، بالاتر بوده و ماندگاری آن بی رقیب است؛ به طوری که شرکت مانا چمن برای این محصول ضمانت نامه 5 ساله صادر می نماید. چمن مصنوعی فوتبال مدل پایا در بخش محصولات سایت مانا چمن و در زیر شاخه چمن مصنوعی ورزشی، می توانید مشخصات کامل مدل پایا را مطالعه فرمایید. پایان سخن کارشناسان شرکت مانا چمن همیشه به مشتریان محترم توصیه می کنند تا در انتخاب و خرید چمن مصنوعی فوتبال، همه جوانب را در نظر گرفته و مشخصات فنی اعلام شده از سوی تولید کننده و عرضه کننده محصول رو مورد بررسی دقیق قرار دهند. سابقه استفاده از محصول در زمین های چمن فوتبال، موضوعیست که به روشنی می تواند کیفیت واقعی محصول را به شما نشان دهد. به همین دلیل است که همیشه به مشتریان گرامی توصیه می کنیم تا از مجموعه های تولید کننده یا وارد کننده چمن مصنوعی، مشخصات و نشانی برخی از پروژه های اجرا شده توسط محصولات آنها در سال های قبل را بپرسند و پس از بازدید از وضعیت کنونی این زمین ها، میزان سلامت و کیفیت آن را بررسی نمایند. همان گونه که بارها اشاره کرده ایم، مدل های تخصصی چمن مصنوعی فوتبال، دارای بیشترین میزان ماندگاری و عملکرد است و ظاهر طبیعی در آن به عنوان اولویت در نظر گرفته نمی شود. پس به دنبال زیبایی در زمین چمن مصنوعی نباشید و فقط این موضوع را در نظر بگیرید که آیا در هنگام بازی فوتبال، احساس چمن طبیعی را به شما منتقل می کند یا نه. اگر به دنبال خرید محصولی هستید که علاوه بر تامین نیازهای فنی و نمایش عملکرد استاندارد، از ظاهر زیبا و طبیعی برخوردار باشد، به شما خرید مدل های تزئینی مقاوم همچون لایت را پیشنهاد می دهیم. از تمامی شما کارشناسان، صاحب نظران، علاقه مندان، فروشندگان و مجریان عزیز حوزه چمن مصنوعی دعوت می کنیم تا ما را از پیشنهادات و انتقادات خود آگاه نموده و سایت مانا چمن را با راهنمایی های خود مزیّن فرمایید.